çocukken giyilen ışıklı ayakkabılar

Arkadaşlara karşı en büyük hava atma kozumuz olarak kullandığımız ve pili bittikten sonra yenisini istediğimiz saçma ama bir o kadar ilgi çekici üründür.

Beğenmemiştim lan ben bunu,cırt cırtlı spor ayakkabılarımı daha çok severdim.

zıplayınca daha çok ışık yanar sanıyordum

başlığı okuyunca "ulaaaa!" diye bağırdım. ay bir tuhaf oldum. benim ayakkabılarım turuncu ve bezdi. yan kısımlarında da üç tane çiçek vardı ve çiçeklerin ortasından ışıklar yanardı. derste sıra arkadaşım ayağıma bakıp "aaa ışıklar yanıyor" derdi hayretle. sonra beraber bakardık. duygulandım şuan. unutmuştum bunları, başlığı görünce hatırladım. (bkz: çocukluğu özlemek)

Şu zamana ait hatırladığım en iyi şey. Özellikle akşam giyip mahallede turlardık. Bir ara herkeste modaydı, çin keranesine dönmüştü ortalık.

Hatırlıyorum 4-5 yaşlarındayken vardı benim de ışıklarını daha iyi görebilmek için akşamları dışarı çıkar koştururdum deli danalar gibi.

Işığı gidince bir işe yaramayacak diye almadılar be. İçimde kaldı. Şimdi 42 numaraya kim ışıklı ayakkabı üretecek

ayakkabımın ışıklı kısmı kopmuştu. neden bilmem o kısmı saklamışım. bir akşam camdan dışarı bakarken karşı evden üzerime bir ışık tutulduğunu fark ettim. çocuk aklımla sinirlenip gittim ayakkabı ışığını getirdim, ben de o karşıdaki çocuğa tutuyorum. fakat bir sorun vardı ki benim tuttuğum ışık bir türlü çocuğun üzerine düşmüyordu. acaba doğrultusu mu yanlıştı? yıllar sonra fark ettim, karşıdan tutulan lazermiş ve ben o gün lazer diye bir şeyin varlığından haberdar değilmişim. (bkz: hatırladıkça iç burkan fakirlik anıları)